Skip to content
act legal covers all major European business centres: Amsterdam Bratislava Bucharest Budapest Frankfurt Madrid Milan Paris Prague Sofia Vienna Warsaw

De transitievergoeding bij ontslag

Met de inwerkingtreding van de Wet werk en zekerheid is het Nederlandse ontslagrecht  ingrijpend veranderd. De wet heeft onder meer voorzien in een nieuw vergoedingensysteem bij ontslag. Sinds 1 juli 2015 is de ontslagvergoeding op basis van de kantonrechtersformule komen te vervallen. Daarvoor in de plaats is de zogenaamde ‘transitievergoeding’ gekomen.

Uniforme lagere vergoeding

Het nieuwe vergoedingensysteem heeft onder meer tot doel de door de werkgever te betalen vergoeding bij ontslag te beperken en die voor alle ontslaggevallen gelijk te maken.

Iedere werknemer met een dienstverband van minimaal twee jaar heeft bij een onvrijwillig ontslag recht op de transitievergoeding, die in de wet is vastgelegd. De hoofdregel is dat een werknemer 1/3 maandsalaris krijgt per dienstjaar. Voor ieder jaar dat het dienstverband langer heeft geduurd dan tien jaar, krijgt de werknemer een half maandsalaris. Werknemers die vijftig jaar of ouder zijn en langer dan tien jaar in dienst zijn geweest, vallen onder een overgangsregeling. Zij ontvangen tot 1 januari 2020 voor ieder dienstjaar na hun 50e een heel maandsalaris per gewerkt dienstjaar.

In alle gevallen geldt dat de transitievergoeding een maximum heeft van € 75.000 of een jaarsalaris als dat hoger is dan dat bedrag.

Kosten aftrekbaar

Nieuw is ook dat de werkgever onder bepaalde voorwaarden zowel ‘transitiekosten’ als ‘inzetbaarheidskosten’ in mindering mag brengen op de transitievergoeding. Transitiekosten zijn kosten die een werkgever maakt in het zicht van een ontslagsituatie. De kosten zijn erop gericht werkloosheid van de werknemer te voorkomen of te bekorten, zoals scholing of outplacement. Bij inzetbaarheidskosten gaat het om kosten die al eerder tijdens de duur van het dienstverband zijn gemaakt. Die kosten zijn erop gericht om de werknemer breder inzetbaar te maken op de arbeidsmarkt.

Kosten mogen alleen in mindering worden gebracht als de werkgever over de aftrek daarvan overeenstemming heeft bereikt met de werknemer. Het is dus van belang daarover voorafgaand aan het maken van de kosten met de werknemer afspraken over te maken.

Conclusie

Met de komst van de transitievergoeding is de vergoeding bij ontslag aanzienlijk verlaagd, gemaximeerd en geüniformeerd. Dat laatste is de rechtszekerheid in ieder geval ten goede gekomen. Het vergoedingensysteem is er evenwel niet eenvoudiger op worden.